Dowty’s aspectual tests: Standing the test of time but failing the test of aspect

To test situation aspect (lexical aspect, aktionsart), especially telicity, and/or to classify situations into Vendlerian classes (states, activities, accomplishments, and achievements), aspectual literature has been standardly relying on Dowty's (1979) diagnostic tests. These are of three kinds - lexical co-occurrence, grammatical co-occurrence and logical entailment tests. This paper points out problems associated with implementing the tests. It argues that Dowty's tests can give false results, mainly due to two factors. First, some of the tests are based on volition rather than aspectual features. Second, upon reviewing the various workings of the phenomenon of aspect shift and coercion, I show how it can affect the results of Dowty's tests. Coupled with the fact that some of the tests are not applicable to some Vendlerian classes and with the problem of varying judgments among native speakers, Dowty's tests for Vendler classes are far from being watertight. Awareness of these problems is imperative when testing situation aspect

The aspectual function of particles in phrasal verbs

Dit proefschrift behandelt de aspectuele functies van partikels in Engelse scheidbare werkwoorden. Aspectuele partikels worden in de literatuur vaak aangeduid als teliciteitmarkeerders, maar met zo’n aanpak kan men Engelse partikels niet volledig beschrijven. Dit proefschrift wil daarom de volgende vraag beantwoorden: Markeren Engelse partikels daadwerkelijk teliciteit? Op basis van corpusonderzoek en acceptabiliteitsoordelen van moedertaalsprekers van het Engels beargumenteer ik dat partikels niet in eerste instantie teliciteit markeren. In plaats daarvan analyseer ik de aspectuele bijdrage van partikels in een theorie van scalariteit. Een schaal is een rangorde van waardes van een bepaald kenmerk, bijvoorbeeld de temperatuur bij het werkwoord opwarmen. Ik stel voor dat we partikels in twee typen indelen – scalaire en niet-scalaire partikels, afhankelijk van de soort verandering die wordt beschreven door het werkwoord. Deze twee typen partikels verschillen in het effect dat ze hebben op de argumentstructuur van het werkwoord en hun vermogen om teliciteit te markeren. In tegenstelling tot niet-scalaire partikels, duiden scalaire partikels een verandering aan die plaatsvindt langs een schaal. Partikels introduceren de schaal echter niet zelf; ze specificeren slechts de schaal die gegeven is in de denotatie van het predikaat. Een van die mogelijke specificaties is het aangeven van het eindpunt van een schaal, en daarmee indirect teliciteit. Teliciteitsmarkering is dan slechts een neveneffect van een scalair partikel dat refereert naar een ‘volume/extent’ type schaal. Een andere manier waarop partikels een schaal kunnen specificeren is door de richting van een ‘property’ type schaal te bepalen. Dit proefschrift laat bovendien zien dat de voorgestelde theorie voor Engelse aspectuele partikels cross-linguïstisch kan worden toegepast, wat wordt geïllustreerd met Slowaakse prefixen.